PRESENTACIÓN

Desde a porta do hotel camiñamos cinco minutos e chegamos ao CGAC. A arquitectura é o primeiro atractivo deste centro que desde os anos 90 é un emblema da renovación da cidade. Construído no límite da cidade histórica, intégrase con respecto no ámbito de pedra con planos limpos e volumes que manteñen a escala humana. A entrada é gratuíta e organízanse actividades, talleres e exposicións temporais.

Xunto ao CGAC está San Domingos de Bonaval e o seu parque, deseñado tamén poñelo arquitecto portugués. O proxecto de intervención converteu o antigo terreo e o cemiterio do convento dominicano nunha particular zona verde urbana á que accedemos polo pasadizo que forman os laterais do moderno CGAC e o máis tradicional Museo do Pobo Galego. Paseamos ou descansamos sobre a herba nas súas lombas onduladas con vistas aos tellados da cidade e atopámonos cunha escultura de Chillida. Transitamos entre fontes, canles e unha frondosa carballeira.

Seguindo a pegada de Álvaro Siza, camiñamos en dirección norte cara ao campus universitario, atravesamos o Parque da Música co seu arrastro e o seu estanque no que se reflicte do Auditorio de Galicia e chegamos á Facultade de Ciencias da Comunicación. O segundo grande edificio do mestre luso en Santiago, que se inaugurou en 1993. O branco, os volumes, as liñas e a luz marcan tamén este edificio docente, no que podemos entrar e ver os espazos amplos e luminosos e mesmo o mobiliario deseñado tamén por Siza.

O descubrimento da Compostela contemporánea require tamén unha visita ao monte Gaiás e á súa Cidade da Cultura, deseñada polo arquitecto novayorkino Peter Eisenman, esta macroestrutura cultural reinterpreta o plano da cidade histórica de Santiago coas súas rúas e prazas para construír unha urbe imaxinaria desde claves actuais. Pódense visitar os edificios da Biblioteca, o Arquivo e o Museo de Galicia.